کتاب انسانی بسیار انسانی
انسانی بسیار انسان شروع دوره بلوغ نویسندگی نیچه محسوب می‌شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می‌کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در این کتاب نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می‌شکند و چهارچوب فلفسه خود را پایه گذاری می‌کند. برخلاف بی‌اعتنای قبلی نیچه به علم، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می‌داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح‌های آزاده می‌داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود.
