وداع با اسلکه در سی سالگی ارنست همینگوی نوشته شده و به عنوان یکی از بهترین رمان آمریکایی برآمده از جنگ جهانی اول ستایش میشود. داستان فراموش نشدنی یک راننده آمبولانس آمریکایی در جبهه ایتالیا و اشتیاق او به یک پرستا زیبای انگلیسی است. این اثر گیرا و نیمه زندگینامهای که در برابر وحشتهای آزاردهنده میدان نبرد قرار گرفته است واقعیتهای خشن جنگ و درد عاشقانی را که در دامنگیر بیرحمانه آن گرفتار شدهاند به تصویر میکشد. همینگوی پایان کتاب وداع با اسلحه را سیونه بار باز نویسی کرد تا کلمات را درست بیان کند. ارنست همینگوی کتاب «وداع با اسلحه» را در 15 ماه نوشت و اصلاح کرد. این اثر برای اولین بار در ایالت متحده در مجله Scribners Magazine بین ماههای مه و اکتبر 1929 منتشر شد. وداع با اسلحه یکی از پرخوانندهترین رمانهای جنگی قرن بیستم بود. این کتاب در دوره بین جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم منتشر شد، زمانی که رمانهای جنگی در ایالات متحده و سراسر جهان بسیار محبوب بودند. «وداع با اسلحه» در همان سال با اثر بزرگ اریش ماریا رمارک منتشر شد.
بررسی کتاب وداع با اسلحه
همینگوی در «وداع با اسلحه» روایتی واقع گرایانه و غیر رمانتیک از جنگ ارائه کرد. او میخواست خوانندگان وقایع رمان را طوری تجربه کنند که انگار واقعاً شاهد آنها هستند. او با استفاده از سبک نوشتاری ساده و زبانی ساده، صفتها و قیدهای غیر ضروری را حذف کرد و خشونت جبهه ایتالیایی را به نثری کمرنگ نشان داد. ارنست همینگوی برای اینکه به خوانندگان احساس بیواسطه بدهد. سالها پس از انتشار «وداع با اسلحه» همینگوی توضیح داد که از این کلمه برای کیفیت ریتمیک آن استفاده کرده است: به گفته او این یک تقلید آگاهانه از روشی بود که آقای یوهان سباستین باخ از یک نت در موسیقی استفاده میکرد». اگرچه همینگوی از ایم رکام به عنوان رومئو و ژولیت خود یاد میکند، لحن «وداع با اسلحه» به جای تراژیک، غنایی و رقتانگیز است. غم و اندوه قهرمان را از بررسی عمیقتر زندگی دور میکند. تصویری که همینگوی از هنری به تصویر میکشد منعکس کننده رقت انگیز نسل گمشده است که اعضای آن در طول جنگ جهانی اول به سن بلوغ رسیدند. پایان رمان که در آن کاترین و نوزاد میمیرند و هنری را ویران میکنند نمادی از تجربه سرخوردگی و سرخوردگی نسل گمشده است.
نگاهی کوتاه به زندگی ارنست همینگوی
ارنست همینگوی در 21 ژوئیه 1899 در آمریکا شهر اوک پارک متولد شد. پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان به کانزاس سیتی، میسوری نقل مکان کرد. او که به دلیل بینایی ضعیف نتوانست واجد شرایط ارتش ایالات متحده شود، برای رانندگی آمبولانس در ایتالیا در صلیب سرخ آمریکا ثبت نام کرد. او در 9 ژوئیه 1918 در جبهه اتریش به شدت مجروح شد. پس از بهبودی در بیمارستانی در میلان، به خانه بازگشت و نویسنده آزاد تورنتو استار شد. در دسامبر 1921، او با کشتی به فرانسه رفت و در حالی که به نوشتن برای ستاره تورنتو ادامه داد، به جامعه نویسندگان و هنرمندان مهاجر در پاریس پیوست. در آنجا کار داستانی او در “مجلات کوچک” و مطبوعات کوچک آغاز شد و به یک جلد داستان کوتاه، در زمان ما (1925) منجر شد. رمانهای خورشید نیز طلوع میکند (1926) و وداع با اسلحه (1929) همینگوی را به عنوان مهمترین و تأثیرگذارترین نویسنده داستانی نسل خود معرفی کرد. همینگوی در زمینههای هنر خود به یک مرجع تبدیل شد: ماهیگیری قزلآلا، گاوبازی، شکار شکارهای بزرگ و ماهیگیری در اعماق دریا، و فرهنگهای مناطقی که کار خود را در آنها انجام داد. فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، کوبا، و آفریقا
پیرمرد و دریا (1952) جایزه پولیتزر را برای او به ارمغان آورد و در اعطای جایزه نوبل در سال 1954 نقش اساسی داشت. همینگوی در 2 ژوئیه 1961 در کچام، آیداهو درگذشت.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.