کتاب «کنترل دوپامین» نوشته آنا لمکی، متخصص اعتیاد و روانپزشک، در سال ۲۰۲۱ منتشر شد. این کتاب به بررسی علم پشت سر دوپامین، یک انتقال دهنده عصبی است که نقش کلیدی در انگیزه، پاداش و یادگیری دارد. لمکی توضیح میدهد که چگونه دوپامین میتواند هم برای ما مفید باشد و هم مضر و چگونه میتوانیم از آن برای بهبود زندگی خود استفاده کنیم. این کتاب به بررسی علم پشت سر دوپامین میپردازد. لمکی توضیح میدهد که دوپامین چگونه کار میکند و چگونه بر افکار، احساسات و رفتارهای ما تأثیر میگذارد و به بررسی نحوه نقش دوپامین در اعتیاد میپردازد. لمکی توضیح میدهد که چگونه مواد مخدر و رفتارهای اعتیاد آور میتوانند باعث افزایش سطح دوپامین شوند و چگونه این میتواند منجر به اعتیاد شود. «کنترل دوپامین» یک منبع آموزنده و جذاب است که به خوانندگان کمک میکند تا درک کنند. این کتاب برای هر کسی که به یادگیری بیشتر در مورد دوپامین، اعتیاد یا سلامت روان علاقه مند است، توصیه میشود.
بخشی از کتاب کنترل دوپامین
هر دین بزرگ و منشور اخلاقی در آموزههای اخلاقی خود صداقت را به عنوان امری ضروری گنجانده است. همه بیماران من که به بهبودی طولانی مدت دست یافتهاند برای سلامت روانی و جسمی پایدار به گفتن حقیقت متعهد بودهاند. من نیز دریافتهام که صداقت کامل نه تنها برای محدود کردن مصرف بیش از حد اجبارگونه لازم است بلکه در متن یک زندگی خوب نیز مفید است. سؤال این است که گفتن حقیقت چگونه زندگی ما را بهبود میبخشد؟ بیایید ابتدا ثابت کنیم که گفتن حقیقت دردناک است. ما از همان سنین اولیه به دروغ گفتن عادت کردهایم و همه ما این کار را میکنیم، خواه اعتراف کنیم یا نه. کودکان از سن دو سالگی شروع به دروغ گفتن میکنند. هر چه کودک با هوشتر باشد، احتمال دروغ گفتن او بیشتر است و بهتر دروغ میگوید. دروغ گفتن بین سنین سه تا چهارده سالگی کاهش مییابد. احتمالاً به این دلیل که کودکان از اینکه دروغ گفتن چگونه به دیگران آسیب میرساند بیشتر آگاه میشوند. از سوی دیگر، بزرگسالان نسبت به کودکان قادر به گفتن دروغهای ضد اجتماعی پیچیدهتری هستند، زیرا قدرت برنامه ریزی و یادآوری دروغ در بزرگسالی پیشرفتهتر میشود. به طور متوسط یک فرد بالغ روزانه بین ۰٫۵۹ تا ۱٫۵۶ دروغ میگوید. دروغگو دروغگو، دشمن خدا، پایش در آتش همه ما کمی دود از شلوارمان بیرون میآید.
انسانها تنها حیواناتی نیستند که توانایی فریبکاری دارند. قلمرو حیوانات مملو از نمونههایی از فریب به عنوان یک سلاح و سپر است. برای مثال، سوسک لومچوسا پوبیکولیس میتواند با تظاهر به اینکه یکی از مورچههاست به کلونیهای مورچهها نفوذ کند. این سوسک با انتشار یک ماده شیمیایی که بوی مورچه میدهد این کار را میکند. سوسک پس از داخل شدن در لانه از تخم و لارو مورچه تغذیه میکند. اما هیچ حیوان دیگری با ظرفیت انسان برای دروغ گفتن نمیتواند رقابت کند. زیستشناسان تکاملی حدس میزنند که پیشرفت قدرت زبان در انسان گرایش و توانایی برتر ما به دروغگویی را توضیح میدهد. داستان از این قرار است که تکامل انسان امروزی با تشکیل گروههای اجتماعی بزرگ به اوج خود رسیده است. به دلیل توسعه اشکال پیچیده ارتباطات عضویت در گروههای اجتماعی بزرگ امکان پذیر شد و امکان همکاری متقابل پیشرفته را فراهم کرد از کلماتی که برای همکاری استفاده میشود میتوان برای فریب دادن و هدایت نادرست نیز استفاده کرد. هر چه زبان پیشرفتهتر باشد، دروغها پیچیدهتر میشوند. احتمالاً دروغها در موقعیت رقابت برای دستیابی به منابع کمیاب مزیت سازگاریپذیری دارند، اما دروغ گفتن در دنیای فراوانی خطر انزوا، ولع مصرف و مصرف بیش از حد بیمارگونه را به همراه دارد.
فهرست مطالب کتاب کنترل دوپامین
- مشکل اصلی کجاست؟
- فصل اول: ماشینهای خودارضاییما
- فصل دوم: فرار از درد
- فصل سوم: تعادل لذت و درد
- فصل چهارم: روزه دوپامین
- فصل پنجم: فضا، زمان و معنا
- فصل ششم: تعادل بههمریخته؟
- فصل هفتم: فشار وارد کردن روی سمت درد
- فصل هشتم: صداقت کامل
- فصل نهم: شرم اجتماعی
- نتیجهگیری
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.